Zes weken voor het einde van het schooljaar groep 4 vertelde de juf dat het eigenlijk niet zo goed ging op school met onze dochter en dat ze een IQ test wilde doen om te kijken of onze dochter wel naar groep 5 kon. Daar waren wij het niet mee eens, omdat wij wisten dat er niets mis was met haar IQ. Uiteindelijk toch ingestemd en wellicht dat het ons ook wat houvast gaf. Dat het niet aan haar IQ lag, bleek uiteindelijk ook. Wat echter wel naar voren kwam is dat ze toch bepaalde stof had gemist en dat onze dochter faalangst had.
Er werd speltherapie aangeraden om onze dochter op weg te helpen. De sessies heb ik uiteindelijk samen met onze dochter gedaan en dat was een openbaring. Tijdens deze sessies werd ons vermoeden bevestigd: het lag helemaal niet aan haar intelligentie, maar onze dochter heeft een ‘andere’ manier van naar de wereld kijken. Ik ging op het internet zoeken naar soortgelijke verhalen en kwam zo op: beelddenken. Nooit eerder van gehoord en huiverig om er een etiket op te plakken, maar zo herkenbaar. Ik noemde beelddenken tijdens één van onze sessies en werd doorverwezen naar Sylvia voor meer informatie.
Oh nee hè, dacht ik, ik word nu toch niet doorverwezen naar het volgende ‘instituut’. Maar goed, wellicht steken we er nog wat van op. Een afspraak gemaakt voor een intakegesprek en Sylvia kwam met allemaal oefeningen om de ogen van onze dochter te testen. Vreemd, dacht ik nog, maar het zal wel. Daar kwam meteen naar voren dat onze dochter moeite had met het dichtbij scherpstellen. Nooit geweten ….. geen wonder dat je dan moeite hebt met lezen. Op Sylvia’s advies naar de optoloog voor verder onderzoek. Daar kregen we oefeningen mee. Ja, ja, dacht ik, het zal wel en iedere week kwam Sylvia langs met nieuwe oogoefeningen. Na een half jaar weer op controle en wat schetst je verbazing, het zicht van onze dochter was zichtbaar verbetert.
Daarnaast ook bezig gegaan met reflexoefeningen. Sylvia gaf aan dat het ‘systeem’ van onze dochter continue ‘geactiveerd’ werd, waardoor ze moeite had om zich te concentreren. Ook daarvan dacht ik, het zal wel, maar zijn er wel mee aan de slag gegaan. We zijn nu anderhalf jaar verder en we hebben een heel ander kind. Onze dochter zit zichtbaar beter in haar vel en vertelt veel meer wat er op een dag is gebeurd en wat haar bezig houdt. Het meest belangrijke voor ons is dat ze nu vertelt wanneer ze iets moeilijk of eng vindt, zodat we haar ook echt kunnen helpen. Dit heeft de band tussen ons enorm versterkt en allemaal door Sylvia in beweging gezet. Ik had nooit voor mogelijk gehouden welke impact de uitslag van een IQ test uiteindelijk zou kunnen hebben en hoeveel het ons geholpen heeft om werkelijk tot de kern te komen.